Sannur IKEA-aðdáandi lítur lengra en dæmigerð bandarísk IKEA-verslun, eins og á þessari mynd sem tekin var í Miami árið 2015. Alan Diaz/AP fela myndatexta
Sannur IKEA-aðdáandi mun sjá hluti í dæmigerðri bandarískri IKEA-verslun, eins og þessari sem ljósmynduð var í Miami árið 2015.
Lovett hringdi í ljósgeislanum. Lauflaga borðið, eitt af fyrstu flötu húsgögnum Ikea, er frosið í uppgöngu sinni, laust við jarðbundna pappa- og snærumbúðir. Það eina sem vantar á sýninguna eru hnappar til að spila englakórinn.
Það var árið 2013 og ég ferðaðist ekki frá Washington DC til Älmhult í Svíþjóð, þar sem IKEA varð til árið 1943, af fínleikaástæðum. Ég kom hingað til að heimsækja IKEA safnið, sem þá var í kjallara IKEA hótelsins. Safnið er lítið að stærð og umfangi og svo óskammfeilið yfirlætislegt að það endar með mynd af IKEA verslun á tunglinu.
IKEA hótel/safn (frá vinstri til hægri): risavaxið safn af Lacks-möbelum, hið alls staðar nálæga kaffiborð sem Lövet lýsti upp á sjötta áratug síðustu aldar, Dino-hárstóll, í raun taska á málmstandi. Holly J. Morris fela myndatexta.
Sviðið á IKEA hótelinu/safninu (frá vinstri til hægri): risavaxið safn af Lacks-möbelum, hið alls staðar nálæga kaffiborð sem Lövet lýsti upp á sjötta áratug síðustu aldar, Dino-hástóllinn, í raun taska á málmstandi.
Ég kynntist IKEA fyrst þegar ég var 23 ára gömul. Ég setti mark mitt á verslunina eins og lauslátur fugl. Óhrædd húsgögn, eins og hlýðin nútíma nautgripahjörð, róuðu hása hugann minn. Örvar á gólfinu og grindarkerfi vöruhússins leiðbeina pöntunum. Dularfull vöruheiti með stöfunum Ä og Ö líta undarlega út en eru samt smjaðrandi – það er lýsingin sem ég hef verið að þrá.
Í þessu sambandi er IKEA áskrift kannski bara leið til að skera sig úr. Kannski getur eitthvað eins árásargjarnt og sérkennilegt og minjagripir frá East Ender gert slíkt hið sama. En IKEA hefur gert það.
Óháð því hverjar hvatir mínar eru til að gera eitthvað fínt, þá mun ég alltaf vera besti IKEA-unnandinn. Þar sem ég hafði ekki hæfileikana til að búa til ljósakrónur úr sexkantslyklum eða neinu slíku, sór ég þess eið að eignast IKEA-dót sem enginn annar í Bandaríkjunum gæti átt.
Ég finn ekkert þessu líkt í Prag. Ég mistókst á blaðamannafundinum fyrir nýja hverfið í Washington D.C. Vinur minn mistókst í staðinn fyrir mig í Madríd. Svo heyrði ég af ARMHOT.
Ég kom á IKEA hótelið/safnið eftir 3,5 tíma lestarferð frá Stokkhólmi. Konurnar í móttökunni virtust áhyggjufullar. Svipbrigði þeirra sögðu: „Þið komst frá Ameríku fyrir þetta?“
Niðri í safninu sá ég glæsilega spíralsamsetningu Lax, kaffiborðið sem hann hafði dálæti á á fullorðinsárum, við hliðina á veggspjaldi sem boðaði umskipti IKEA yfir í spónaplötur. Ég komst að því að IKEA seldi áður fyrr píanó og uppblásin húsgögn. Ég dáist að einföldum flugfreyjubúningum sem persónulegir kaupendur IKEA klæddust á sjöunda áratugnum.
Myndin af IKEA versluninni á tunglinu fullkomnar sögu IKEA safnsins. © Inter IKEA Systems BV fela myndatexta
Heillaður af frægð hagkvæmrar sænskrar hönnunar sneri ég aftur inn í anddyri hótelsins þar sem ég fann nokkrar ruslatunnur í móttökunni. Hjartað mitt sló hraðar þegar ég áttaði mig á því hvað ég var að sjá: smávaxna IKEA-vökvunarkönnu (PS 2002) og litla, ósamsetta, flata Billy-bókahillu til sölu. Ég hef aldrei séð slíka hluti aftur.
Eftir heimsókn mína var Lövet-borðið endurnefnt Lövbacken. Safnið rís úr kjallara hótelsins og verður aðal aðdráttarafl þess. Þessi vörulisti er hættur í framleiðslu. Billy hefur breyst.
Annars hefur lítið breyst. Ég viðurkenni nú einstaklingshyggju IKEA sem gjöf sína, griðastað fyrirsjáanleika í heimi fullum af óþægilegum óvæntum uppákomum.
Svo fyllið stóran bláan Frakta-poka með sexkantslykli, litlum blýöntum og frosnum kjötbollum og takið þátt í blessaðri framtíð hlýðni með mér.
Birtingartími: 20. október 2022