Een echte IKEA-fan kijkt verder dan de typische Amerikaanse IKEA-winkel, zoals op deze foto die in 2015 in Miami is genomen. Alan Diaz/AP verberg bijschrift
Een echte IKEA-fan ziet in een typisch Amerikaanse IKEA-winkel dingen zoals deze, gefotografeerd in Miami in 2015.
Lovett cirkelde in de lichtbundel. De bladvormige tafel, een van Ikea's eerste plat verpakte meubels, staat stil in zijn opgaande beweging, bevrijd van zijn aardse verpakking van karton en touw. Het enige wat ontbreekt in de vitrine zijn de knoppen om het engelenkoor te spelen.
Het was 2013 en ik reisde niet van Washington D.C. naar Älmhult in Zweden, waar IKEA in 1943 werd opgericht, om redenen van subtiliteit. Ik kwam hierheen om het IKEA-museum te bezoeken, dat destijds in de kelder van het IKEA-hotel was gevestigd. De collectie is klein van formaat en omvang, maar zo schaamteloos pompeus dat ze eindigt met een afbeelding van een IKEA-winkel op de maan.
IKEA hotel-/museumscène (van links naar rechts): een torenhoge collectie Lacks, de alomtegenwoordige salontafel die Lövet in de jaren vijftig fel verlichtte, een Dino-kinderstoel, in wezen een tas op een metalen standaard. Holly J. Morris verberg bijschrift
De scène in het IKEA hotel/museum (van links naar rechts): een enorme verzameling Lacks, de alomtegenwoordige salontafel die Lövet in de jaren 50 fel verlichtte, de Dino kinderstoel, in feite een tas op een metalen standaard.
Ik maakte voor het eerst kennis met IKEA toen ik 23 was. Ik drukte mijn stempel op de winkel als een losbandige vogel. Onverschrokken meubels, als een kudde gehoorzaam modern vee, kalmeerden mijn schorre geest. Richtingspijlen op de vloer en een magazijnrastersysteem sturen de bestellingen. Mysterieuze productnamen met de letters Ä en Ö zien er vreemd maar vleiend uit – dat is de omschrijving waar ik naar verlangde.
In dit opzicht is een IKEA-abonnement misschien gewoon een manier om op te vallen. Misschien kan iets zo agressief excentrieks als East Ender-memorabilia hetzelfde doen. Maar IKEA heeft dat wel gedaan.
Ongeacht mijn sublimatiemotieven zal ik altijd de grootste IKEA-fan blijven. Omdat ik niet de vaardigheden had om kroonluchters van inbussleutels of iets dergelijks te maken, zwoer ik dat ik IKEA-spullen zou hebben die niemand anders in de VS kon hebben.
Ik kan zoiets niet vinden in Praag. Ik faalde op de persconferentie voor IKEA's nieuwe districtskantoor. Een vriend faalde in mijn plaats in Madrid. Toen hoorde ik over ARMHOT.
Ik arriveerde bij het IKEA hotel/museum na een treinreis van 3,5 uur vanuit Stockholm. De dames bij de receptie keken bezorgd. Hun blikken zeiden: "Ben je hiervoor uit Amerika gekomen?"
Beneden in het museum zag ik Lax' elegante spiraalconstructie, de salontafel die hij als jonge volwassene zo graag gebruikte, naast een poster die de overgang van IKEA naar spaanplaat aankondigde. Ik leerde dat IKEA vroeger piano's en opblaasbare meubels verkocht. Ik bewonder de eenvoudige stewardessenuniformen die IKEA-personal shoppers in de jaren 60 droegen.
De foto van de IKEA-winkel op de maan maakt het verhaal van het IKEA Museum compleet. © Inter IKEA Systems BV verberg bijschrift
Gefascineerd door de faam van betaalbaar Zweeds design keerde ik terug naar de hotellobby, waar ik bij de receptie verschillende prullenbakken aantrof. Mijn hart sloeg een slag over toen ik me realiseerde wat ik zag: een miniatuur IKEA-gieter (PS 2002) en een kleine, ongemonteerde, plat verpakte Billy-boekenkast te koop. Zulke dingen heb ik nooit meer gezien.
Na mijn bezoek werd de Lövet-tafel omgedoopt tot Lövbacken. Het museum komt uit de kelder van het hotel en wordt de hoofdattractie. Deze catalogus is niet meer verkrijgbaar. Billy is veranderd.
Verder is er weinig veranderd. Ik herken IKEA's individualiteit nu als een geschenk, een oase van voorspelbaarheid in een wereld vol onaangename verrassingen.
Vul dus een grote blauwe Frakta-zak met een inbussleutel, kleine potloden en bevroren gehaktballetjes en ga met mij mee op weg naar een gezegende toekomst van gehoorzaamheid.
Plaatsingstijd: 20-10-2022