با توسعه اقتصاد اجتماعی، علم و فناوری با گذشت هر روز تغییر می‌کنند، انواع مبلمان به تدریج در حال افزایش هستند، عملکردها دائماً در حال بهبود هستند و دقت بیشتر و بیشتر می‌شود.

با این حال، در طول هزاران سال تاریخ مبلمان، مبلمان کلاسیک چینی را می‌توان اساساً بر اساس کارکردهای مختلف به «پنج دسته» تقسیم کرد:

صندلی‌ها و نیمکت‌ها، میزها، تخت‌ها، کابینت‌ها و قفسه‌ها، اقلام متفرقه. این مبلمان باستانی نه تنها کاربردی هستند، بلکه به عنوان یک دایره‌المعارف نیز عمل می‌کنند.

این نشان دهنده سلیقه زیبایی شناسی، علم و فناوری و عادات زندگی مردم باستان است. این یک یادگار فرهنگی، یک فرهنگ و منبعی با پتانسیل قدردانی نامحدود است. صندلی ها

قبل از سلسله هان، مردم صندلی نداشتند. آنها معمولاً از زیراندازهایی که از کاهگل، برگ و پوست حیوانات ساخته شده بود، برای نشستن روی زمین استفاده می‌کردند.

تا زمانی که صندلی به نام «تخت هو» از خارج از چین به دشت‌های مرکزی معرفی نشد، صندلی و چهارپایه به معنای واقعی وجود نداشت.

بعدها، پس از توسعه کامل سلسله تانگ، صندلی از نام تخت هو جدا شد و به آن صندلی گفته شد.

میز در فرهنگ باستانی چین جایگاه والایی دارد. این محصول فرهنگ آداب و رسوم چینی است و همچنین ابزاری ضروری برای پذیرایی با آداب و رسوم است.

در چین باستان، یک سیستم سلسله مراتبی دقیق برای میزهای غذاخوری وجود داشت.

برای مثال، سفره نذورات عمدتاً برای ادای احترام به بزرگان و اجداد متوفی استفاده می‌شود؛

میز مربع شکل هشت جاودانه عمدتاً برای پذیرایی از مهمانان مهم استفاده می‌شود. برای مثال، «لطفاً بنشینید» به صندلی سمت چپ رو به جنوب در میز مربع شکل هشت جاودانه اشاره دارد؛

کاناپه تختخواب شو

تاریخچه تخت خواب به زمان خانواده شنونگ برمی‌گردد. در آن زمان، این تخت فقط یک صندلی برای استراحت و پذیرایی از مهمانان بود. تا شش سلسله، صندلی‌های بلند برای نشستن و خوابیدن ظاهر نشدند.

«تختخواب» و «کاناپه» در عصر نشستن روی زمین، نوعی تقسیم کار وجود دارد.

بدنه تخت بزرگ است و می‌تواند به عنوان نشیمنگاه، حتی برای فرد خوابیده، نیز استفاده شود؛ کاناپه کوچک است و فقط برای نشستن استفاده می‌شود.

میز باغ عمدتاً برای شام خانوادگی، دورهمی خانوادگی استفاده می‌شود.