Cum progressu oeconomiae socialis, scientiae et technologiae cotidie mutantur, genera supellectilis paulatim augentur, functiones perpetuo meliores fiunt, et accuratio magis ac magis fit.

Attamen, per milia annorum historiae supellectilis, supellex classica Sinensis in "quinque categorias" dividi potest secundum functiones diversas:

Sellae et scamna, mensae, lecti, armarii et plutei, varia. Haec supellex antiqua non solum functionem practicam habet, sed etiam vice encyclopaediae fungitur.

Gustum aestheticum, scientiam et technologiam, et mores vivendi antiquorum populorum reflectit. Est reliquia culturalis, cultura, et res cum infinita aestimatione potentiali. Sellae

Ante dynastiam Han, homines sedes non habebant. Solebant enim stragulas e stramine, foliis et pellibus animalium factas humi sedere.

Non antequam sedes, "Hu bed" appellata, in Planities Centrales extra Sinam introducta est, sella et scabellum vero sensu exstiterunt.
Postea, post plenam evolutionem dynastiae Tang, sella a nomine "Hu bed" separata est, "House chair" appellata. Capsa mensae.
Mensa magnam dignitatem in cultura Sinensi antiqua habet. Productum culturae decoris Sinensis est, et instrumentum ad decorem recipiendum necessarium est.
In Sinis antiquis, systema hierarchicum strictum pro mensis exsistebat.
Exempli gratia, mensa oblationum praecipue ad tributum solvendum senioribus defunctis et maioribus adhibetur;
Mensa quadrata Octo Immortalium praecipue ad recipiendos convivas insignes adhibetur. Exempli gratia, "Quaeso sede" ad sedem sinistram meridiem spectantem in mensa quadrata Octo Immortalium refertur;
Sofa lectus
Historia lecti ad tempus familiae Shennong reduci potest. Eo tempore, tantum sedes ad quietem et hospites excipiendos erat. Non ante Sex Dynastias sedes altae cruris ad sedendum et dormiendum apparuit.
"Lectus" et "sedula" in aetate sedendi in solo, divisio laboris est.
Corpus lecti magnum est, sedes esse potest, etiam dormienti; sofa parva est et solum ad sedendum adhibetur.
Mensa hortensis praecipue ad cenam familiarem, reunionem familiarem adhibetur.
Tempus publicationis: XXVIII Novembris MMXXII